Op de blog van
Karen las ik een tijdje geleden voor het eerst iets over een blogmeet. Ik besloot mijn stoute schoenen aan te trekken en me in te schrijven.
Het inschrijvingsgeld vond ik wel erg hoog, maar ik verwachtte dus ook redelijk wat.:)
Ik moest Noa meenemen, aangezien hij nog helemaal afhankelijk is van mij(n borsten) :D
Langs de ene kant vond ik dat wel een beetje vervelend (wat zouden mensen wel niet denken?), maar langs de andere kant bleek het eerder een aanknopingspunt te zijn voor een gesprek. En dat had ik echt wel nodig.
De presentaties begonnen rond 17u. Toen Soetmin in haar introductiegesprekje vroeg of er nog mensen alleen waren, want dat dat het meest gehoorde argument was waarom mensen twijfelden om te komen, durfde ik mijn hand niet op te steken, maar voelde ik mij toch wel aangesproken. Tot dan had ik eigenlijk nog met niemand gesproken. Ik was natuurlijk ook wel een beetje gebonden aan mijn buggy / gekluisterd aan mijn zoontje, maar toch...
Aangezien Nik mij afzette, had ik dus ook niet gecarpoold en kwam ik er effectief alleen (alle ja...) binnen.
De presentaties waren voor mij persoonlijk geen meerwaarde. Met mijn blog wil ik geen geld verdienen - en ik zie trouwens ook niet echt hoe dat zou kunnen.
De 'toptips voor bloggers' vond ik ook tegenvallen. Ik had verwacht dat we tips gingen krijgen om meer volgers aan te trekken, waar het publiek op zat te wachten of waar net niet. Op dat vlak kwam ik dus een beetje van een kale reis terug.
Tijdens de pauze moest Noa eerst eten, dus ook niet veel kans om te 'minglen', maar daarna gelukkig toch wel. Ik deed korte praatjes met mensen in de wachtrij, en een medeblogster bood zelfs aan om Noa even vast te houden zodat ik kon eten. Super lief!
De wat meer bekende gezichten zag ik ook, maar durfde ik niet echt aanspreken, dat was toch een beetje het bv-gevoel :) Je kijkt op naar die mensen en dus voelde ik mij niet 'hun gelijke'... :s
Zou ik het opnieuw doen? Ja en nee...
JA, ik zou opnieuw willen afspreken met een aantal blogsters, om een praatje te maken, elkaar beter te leren kennen, enzovoort.
NEE, ik zou geen 40 euro meer betalen om het zo in deze context te doen. De goodiebags waren leuk, maar persoonlijk niet echt dat geld waard. Ik ben niet zo'n crèmekesmens en de hoofdsponsor was Omega Pharma.
Misschien lanceer ik binnenkort zelf wel eens een blogmeet, maar dan zonder de snufjes, of je zou natuurlijk een stoffenwinkel moeten vinden die wil sponsoren.
Ik ga zeker een aantal mensen beginnen volgen die ik gisteren leerde kennen. Een dikke dankjewel aan diegenen die met mij hebben willen praten en hopelijk tot nog eens!
Davina
