hij is er nog steeds niet, dus we naaien verder in kleine beetjes...

Werken tot een week voor uitgerekende bevallingsdatum, het was voor mij niet zo 'easy peasy'. Ook al kan je elk lesuur gaan zitten, toch vond ik het nog super vermoeiend, het wandelen van de ene klas naar de andere, ergens 100% je aandacht bij houden... en dat allemaal terwijl je constant beweging voelt in je buik. Maar goed, dat hebben we in elk geval al goed doorstaan.

Nu zit ik thuis. Mijn vriend wil niet liever dan dat ik de hele dag op de zetel lig en rust, maar ik heb nog 101 plannen. Als ik eerlijk ben met mezelf, moet ik echter wel toegeven dat ik veel van die plannen ga moeten verzetten naar na de bevalling (en dat is een ruime periode he :p)
Ik kan namelijk ook niet meer lang achter mijn naaimachine zitten zonder last te krijgen.

Wat doen we dan? Knippen in de zetel, kiezen voor kleine projectjes en het werk doen in heel veel keren :)

Zo rolden er hier nog drie mutsjes van onder mijn overlock. De witte mutsjes daar heb ik zijn naam op geflockt, dus die zijn nog even geheim. Bij gebrek aan witte tricot viste ik trouwens een wit marcelleke uit manlief zijn kast en dat verknipte ik. De boodschap erachter vind ik toch wel mooi, dat een kledingstuk van de papa kan dienen voor iets voor de zoon (ook al heeft hij er dan niet echt zelf voor gekozen, haha).
Het andere mutsje moest nog bij het eerste outfitje terecht komen, dat ik hier liet zien.

Verder probeerde ik dan gisteren ook de tutorial van leven met liv uit, om een shirt aan te passen tot borstvoedingsshirt. Dat lukte wonderwel en als het gaat, doe ik er vandaag nog zo eentje.

 Sorry voor de slechte kwaliteit van de foto's, ons betere fototoestel zit al in mijn valies voor het ziekenhuis :)
Een aan-foto zal ik jullie (voorlopig) besparen, aangezien dat echt wel nergens op lijkt met zo'n basketbalbuik eronder..

En last but not least naaide ik nog een dekentje voor in de co-sleeper. Het katoentje was in de was helemaal scheefgetrokken, dus ik begon een beetje te panikeren in het begin (had maar nipt gekocht), maar het is uiteindelijk toch goed gekomen en gelukkig leent het motiefje zich wel tot scheef knippen en naaien :)

katoen dekentje: Stippeltje
wafelstof dekentje: Hoogboom, Kapellen

nog wat kleine dingetjes

Lang achter mijn naaimachine zitten, lukt hier niet meer zo goed. Ik moe(s)t dus op zoek naar kleine, korte projectjes.

De afgelopen dagen waren dat:

1) een rol om in de co-sleeper te leggen, naast het matrasje. Onze kleinste spruit zal in 't begin nog niet veel rollen, maar het is vooral de gedachte... Zo lijkt het ons toch iets veiliger :)

2) kleertjes voor Lex, de jongenspop van Sam. Zij kreeg deze van Sinterklaas - als voorbereiding op het broertje. Ik vond zijn garderobe nogal beperkt en kocht dus een pakketje bij Wollyonline. Vandaag maakte ik voor hem een vestje met kap en een broekje. Het vestje is enkel fleece, dus echt geen gedoe. Gewoon logisch nadenken welk stuk waaraan moest en naaien :) Het broekje is nog een overschotje nicky velours, lekker zacht!
De afwerking is echt niet wat het moet zijn - en qua kleuren past zijn nieuwe outfit ook niet echt samen, maar hé, noch Sam, noch Lex protesteerde :)

Lex en Sam - lustig aan het knippen (haar lievelingsactiviteit!)

3) een kroon voor Sam haar derde verjaardag op 1/2. Ze koos zelf het stofje met de eendjes en ik nam een iets steviger rood stofje voor de binnenkant. Het patroon is hetzelfde als voor de kroon van 1 en 2 jaar, van Mina Dotter.

Het stofje (met de eendjes) komt van bij Liesellove. De 3 is erop geflockt. Nog geen tijd gehad om mijn Cameo uit de doos te halen, dus gewoon op de ouderwetse manier geknipt...

Een Sam kruippakje voor broertje

Ok, ik ben toch gezwicht.
Hoewel we kleertjes genoeg hadden in de kleinste maatjes, heb ik toch een kruippakje gemaakt voor het broertje dat hier binnen drie à vier weken verwacht wordt.

Ik gebruikte het patroon Sam van Missy N voor het eerst. Het ging eigenlijk best makkelijk. Op het hele project heb ik maar 1 keer een stukje moeten lostornen.
Alleen het einde, daar ging het dan faliekant mis. *zucht*
1) Mijn voorpand is precies een stuk langer dan mijn achterpand, waardoor de stof tussen de beentjes niet echt overeenkomt. Ik heb daar een beetje getrokken enzo, maar ik vraag me echt af hoe dat er gaat uitzien als het aan is. En vooral vraag ik me af wat ik mis heb gedaan.
Ervaringsdeskundigen, als jullie weten wat er mis ging, mag je mij dat altijd laten weten. Ik kan dan misschien nog een ander exemplaar maken...

2) Toen ik alles nog een keer wou strijken, kwam er ineens bruine smurrie uit mijn strijkijzer en nu zijn beide mouwen verpest. *slik*
Voor dat laatste probleem vestig ik al mijn hoop nog op mijn schoonmoeder, zij krijgt vaak vlekken uit kleren die ik er niet meer uitkrijg, dus ik gooi het pakje daar vandaag binnen.
Zelf probeerde ik Vanish en Shout zonder resultaat...

beentjes die niet overeenkomen...

vieze plek op mouwen

hele kruippakje, met doorlopende print vooraan!

Ondertussen is mijn vriend met een oplossing gekomen voor de plekken op de mouwtjes. Nadat ook het middeltje van de schoonmoeder geen soelaas kon bieden...
Zegt hij zo: "Knip dat daar dan af en maak die mouwboordjes wat breder."

Oooooooh!!!! Natuurlijk! Bij deze dus even snel nieuwe boordjes aangezet en ja, inderdaad, van die plekken is niets meer te zien :D
Me happy en het pakje kan ineens bij in het koffertje als zijn eerste outfitje in 't geval dat het geboortesetje te klein zal zijn.

Wooohoo! I love my hubbie :)

snel snel, een dekentje!

De laatste dagen ben ik 's avonds super moe en dus komt er van schoolwerk niet veel in huis. Naaitijd is er dan al helemaal niet bij.
Vandaag wou ik toch IETS doen...
Ik maakte daarom een dekentje voor de co-sleeper, 70 op 90cm groot. Aan de ene kant een supermooi vosjeskatoentje en aan de andere kant langharige fleece, lekker zacht.
Door de toekomstige grote zus is het in elk geval al goedgekeurd. 

Ik wil nog wel een rolletje maken om links van het matrasje te leggen zodat dat 'gat' daar wat opgevuld wordt, want zo vind ik het toch geen zicht hoor...
Van het vosjeskatoentje is nog een lange reep over, dus ik hoop dat dat net lang genoeg is om ertussen te leggen. Als ik dat vul met kussenvulling, moet dat wel passen denk ik.

frustratie door lege wc-rolletjes

Gaat ze nu echt schrijven over lege wc-rolletjes?
Ja! Frustraties worden het best van je afgeschreven en ik deed dat nog niet, dus bij deze.

Wat mij af en toe echt deed fronsen vorig jaar was het aantreffen van een leeg wc-rolletje als ik naar toilet ging (o.a.) op mijn werk.

Je moet weten, ik werk op een secundaire school, en ga daar naar toiletten voor personeel. Je zou dan denken, allemaal gelijkgestemde zielen, allemaal volwassenen, die best wel een rolletje kunnen vervangen. Maar toch stuitte ik regelmatig op een toilet waar ik zoiets aantrof als ik naar links of rechts keek:

En dan dacht ik elke keer: "Echt??" Zijn er dan mensen die redeneren dat 'andere mensen dat wel zullen doen'? Waarom niet even zelf een nieuw rolletje hangen? Want die liggen er elke keer hoor. 't Is niet dat het papier dan op is hè - dat zou ik nog begrijpen - maar de volle wc-rolletjes liggen in hetzelfde hokje, gewoon even achter je reiken.

Dan ontsnapt er een zucht bij mij. Want ik doe dat elke keer als vanzelfsprekend. Als je dat laatste velletje opmaakt, hang je een nieuwe. Punt. Andere lijn.

Bij deze dus een oproep: doe dat gewoon effe zelf, ok?

Ik dank jullie :D